Temat jest trochę bardziej złożony. Stan uzyskanej krawędzi po ostrzeniu brzytwy zależy od wielu czynników. Podstawowe czynniki to:
- rodzaj stali i sposób jej hartowania, a ściślej struktura krystaliczna uzyskana po hartowaniu. Czy drobnoziarnista, czy gruboziarnista. Ale także wytrzymałość połączeń międzykrystalicznych
- użyte do ostrzenia kamienie. Czy to są kamienie agresywne, a takimi zazwyczaj, ale nie zawsze są kamienie syntetyczne, czy też kamienie pracujące łagodnie, nie powodujące odrywania krystalitów z ostrza.
- sposób ostrzenia. Sprawa bardzo ważna, ponieważ przy umiejętnym ostrzeniu nawet na agresywnych kamieniach można uzyskać ostrze w miarę łagodne.
Jednak zawsze brzytwa po ostrzeniu na kamieniach ma podwyższoną agresywność. Wstępne załagodzenie tej agresywności uzyskujemy w wyniku wecowania. Bardzo dobre wyniki w złagodzeniu można uzyskać po kilkakrotnym przeciągnięciu brzytwy na tlenku chromu. Jednak brzytwa dopiero po kilku goleniach pracuje komfortowo. To może być po 2, po 5, albo i więcej. A to już zależy od twardości stali, ale szczególnie od stopnia powstawania mikrookruszeń na KT, które po kilkakrotnym wecowaniu i goleniu wyokrąglają się, a stan brzytwy się stabilizuje.